۱۳۸۷ اسفند ۳۰, جمعه

نوروز پیروز/Наврӯз пирӯз


آدینه، ٣٠ اسفند ١٣٨٧

ساعاتی تا تحویل سال نو ١٣٨٨ مانده. می‌خواستم همه‌ی شما، هم‌میهنان عزیزرا، با این جشن پرشکوه و باستانی مبارکباد بگویم. امیدوارم که این سال نو برای تک تک شما سال خوشی، شادی، فراوانی و سلامتی باشد. این سال‌را همه‌ی ما با امیدهایی در قلبمان پیشواز می‌گیریم و امید بر خدای‌را که همه‌ی این امیدهای نیک ما به واقعیت تبدل بیابند.

می‌خواستم در این لحظات از ریشه‌های جشن نوروز طبق روایت حکیم ابوالقاسم فردوسی بزرگوار یادآور شویم.

در شاهنامه آمده که نوروزرا جمشید شاه به میان آورد. این شاه داددهنده و خردمند پس از پنجاه سال حکمرانی نوروزرا به میان آورد. چنان که فردوسی بزرگوار فرموده:

چنین سال پنجه، برنجید نیز
ندید از هنر بر خرد بسته چیز
همه کردنی‌ها چو آمد به جای
ز جای مهی برتر آورد پای
به فرّ کیانی یکی تخت ساخت
چه مایه بدو گوهر اندر نشاخت
که چون خواستی، دیو برداشتی
ز هامون به گردون برافراشتی
چو خورشید تابان میان هوا
نشسته بر او شاه فرمانروا
جهان انجمن شد بر آن تخت اوی
شگفتی فرومانده از بخت اوی
به جمشیدبر گوهر افشاندند
مران روزرا روز نو خواندند
سر سال نو هرمز فرودین
برآسود از رنج و ز درد و کین
بزرگان به شادی بیاراستند
می و جام و رامشگران خواستند
چنین جشن فرّخ از آن روزگار
به ما ماند از آن خسروان یادگار

در این سال و همیشه شاد و خرم و فرخنده باشید؛ و نور ایزدی همیشه با شما باد!




Одина, 30 исфанди 1387

Соъоти то таҳвили соли нави 1388 монда. Мехостам ҳамаи шумо, ҳаммеҳанони азизро, бо ин ҷашни пуршукӯҳ ва пуршукӯҳ ва бостонӣ муборакбод бигӯям. Умедворам, ки ин соли нав барои так таки шумо соли хушӣ, шодӣ, фаровонӣ ва саломатӣ бошад. Ин солро ҳамаи мо бо умедҳое дар қалбамон пешвоз мегирем ва умед бар худойро, ки ҳамаи ин умедҳои неки мо ба воқеъият табдил ёбанд.

Мехостам дар ин лаҳазот аз решаҳои ҷашни Наврӯз тибқи ривояти Ҳаким Абулқосими Фирдавсӣ ёдовар шавем.

Дар Шоҳнома омада, ки Наврӯзро Ҷамшедшоҳ ба миён овард. Ин шоҳ доддиҳанда ва хирдманд пас аз панҷоҳ соли ҳукмронӣ Наврӯзро ба миён овард. Чунон ки Фирдавсии бузургвор фармуда:

Чунин сол панҷаҳ биранҷид низ
Надид аз ҳунар бар хирад баста чиз
Ҳама карданиҳо чу омад ба ҷой
Зи ҷойи меҳе бартар овард пой
Ба фарри Каёнӣ яке тахт сохт
Чӣ моя бадӯ гавҳар андар нишохт
Ки чун хостӣ, дев бардоштӣ
Зи ҳомун ба гардун барафроштӣ
Чу хуршеди тобон миёни ҳаво
Нишаста бар ӯ шоҳи фармонраво
Ҷаҳон анҷуман шуд бар он тахти ӯй
Шигифтӣ фурӯмонда аз бахти ӯй
Ба Ҷамшедбар гавҳар афшонданд
Мар-он рӯзро рӯзи нав хонданд
Сари соли нав ҳармуз фарвадин
Баросуд аз ранҷу зи дарду кин
Бузургон ба шодӣ биёростанд
Майу ҷому ромишгарон хостанд
Чунин ҷашни фаррух аз он рӯзгор
Ба мо монд аз он хусравон ёдгор
Дар ин сол ва ҳамеша шоду хуррам ва фархунда бошед; ва нури эзадӣ ҳамеша бо шумо бод!

هیچ نظری موجود نیست: