۱۳۸۷ آبان ۶, دوشنبه

شعری از لایق شیرعلی/Шеъре аз Лоиқи Шералӣ


یکی از دوستان بسیار خوب من، علی نظری، دیروز توجه مرا به یک چکامه‌ای رساند که خیلی خوشم آمد. این شعر نوشته لایق شیرعلی، شاعر زنده‌یاد ایرانی، در ١٩ مردادماه سال ١٣٧١ (١٠ اوت سال ١٩٩٢ میلادی) است. متن آن‌را این جا می‌آرم:

چو از نسل فریدون‌ایم
از یک ریشه، یک خون‌ایم
چو از خون سیاووش‌ایم
جاویدان در آغوش‌ایم
درفش کاویانی با ماست
فرّ آریانی با ماست

عطای فضل یزدانی
که با جمع و پریشانی
تپد با هم
تند با هم
دل تاجیک و ایرانی
به تاجیک و به ایرانی
محبت باد ارزانی
صداقت باد
نجابت باد
شهامت باد ارزانی!
چو از یک جام جم هستیم
از یک جام جم مستیم
اگر رستم سرافرازد
ز نو پرچم برافرازد
خراسان بزرگ ما!
خراسان سترگ ما!

عطای فظل یزدانی
که با جمع و پریشانی
تپد با هم
تند با هم
دل تاجیک و ایرانی
به تاجیک و به ایرانی
محبت باد ارزانی
صداقت باد
نجابت باد
شهامت باد ارزانی!




Яке аз дӯстони бисёр хуби ман, Алии Назарӣ, дирӯз таваҷҷӯҳи маро ба як чакомае росонид, ки хеле хушам омад. Ин шеър навиштаи Лоиқи Шералӣ, шоъири зиндаёди эронӣ, дар 10 мурдодмоҳи соли 1371 (10 ут (август)-и соли 1992и мелодӣ) аст. Матни онро ин ҷо меорам:

Чу аз насли Фаредунем
Аз як реша, як хунем
Чу аз хуни Сиёвушем
Ҷовидон дар оғӯшем
Дирафши Ковёнӣ бо мост
Фарри Орёнӣ бо мост

Атои фазли яздонӣ
Ки бо ҷамъу парешонӣ
Тапад бо ҳам
Танад бо ҳам
Дили тоҷику эронӣ
Ба тоҷику ба эронӣ
Муҳаббат бод арзонӣ
Садоқат бод
Наҷобат бод
Шаҳомат бод арзонӣ!
Чу аз як Ҷоми Ҷам ҳастем
Аз як Ҷоми Ҷам мастем
Агар Рустам сарафрозад
Зи нав парчам барафрозад
Хуросони Бузурги мо!
Хуросони Сутурги мо!

Атои фазли яздонӣ
Ки бо ҷамъу парешонӣ
Тапад бо ҳам
Танад бо ҳам
Дили тоҷику эронӣ
Ба тоҷику ба эронӣ
Муҳаббат бод арзонӣ
Садоқат бод
Наҷобат бодШаҳомат бод арзонӣ!

۳ نظر:

اصغر نوربخش گفت...

سلام دوست عزيز.
من به دنبال متن كامل يكي از اشعار لايق شيرعلي با مطلع «دوستان وقت گل خار مرا ياد كنيد» هستم. بسيار سپاسگزار خواهم شد.
من يكي از همزبانان شما در ايران هستم و بسيار خوشحال خواهم شد كه ارتباط بيشتري از طريق اينترنت با هم داشته باشيم.

Ramin گفت...

درود بر آقای نوربخش!
ببخشید که شعررا با تأخیر خدمتتان پیشکش می نمایم.

برای سنگ مزار محمود واحد

دوستان، وقت گل خار مرا یاد کنید
چون گل سنگ ز کُهسار مرا یاد کنید

گر بخواهید که من خفته نباشم در خاک
با دل و دیده ی بیدار مرا یاد کنید

هر گهی جام به دست مست و گرانجان خوانید
شعر خیام به تکرار مرا یاد کنید

من همان که شما دیده و کف کوفته اید
با همان ننگ و همان عار مرا یاد کنید

غم و شادی جهان در دل من خاک شده ست
سر هر شادی و تیمار مرا یاد کنید

جام عمرِ منِ پرشور اگر نیمه شکست
سر هر مستی سرشار مرا یاد کنید

(1980)

اصغر نوربخش گفت...

رامين فرهيخته
سپاس از تو براي كردار مهربانانه‌ات.
درود مي‌فرستم‌ات.